50023891-402490576961646-5138530647102455808-n.jpg

Previous Next

Armin Aličehajić dr.specijalista iz Doboj Juga svakim danom je sve uspješniji u svom poslu.

Dokaz svakodnevnom napredovanju jeste i nedavno reobjavljivanje Aličehajićevog prvog članka u magazinu za stručnu medicinsku javnost "Valetudo". Svoj prvi članak napisao je još dok je bio specijalizant. 

Armin je srednju 2001.-2004. Srednja medicinska škola  pohađao u Doboju, u periodu  2001.-2004.Stečeno zvanje medicinski tehničar.

Nakon završene srednje medicinske škole, svoj put ka uspješnoj karijeri počinje sa  Univerzitetetom u Tuzli, Medicinski fakultet, stečeno zvanje doktor medicine u periodu 2005.-2012. a nakon toga:

2014.-2018. Univerzitetsko Klinički Centar u Tuzli, specijalizant dermatovenerologije

2018.-do danas Specijalista za kožne i spolno prenosive bolesti

Radno iskustvo:

2018.-do danas Specijalista za kožne i spolno prenosive bolesti u Dermatovenerološkoj ambulanti Poliklinike sa dnevnom bolnicom Doboj Jug

2014.-2018. obavlja specijalizantski staž na Klinici za Kožne i spolno prenosive bolesti UKC Tuzla i doktor medicine u SHMP JU Poliklinika sa dnevnom bolnicom Doboj Jug

2012.-2014. doktor medicine u službi porodične medicine i SHMP JU Poliklinika sa dnevnom bolnicom Doboj Jug

Aličehajić se može pohvaliti sljedećim publikacijama, te brojnim stručnim usavršavanjima i obukama. 

2018. Valetudo, Magazin za stručnu medicinsku javnost, Najčešće dermatoze i greške u liječenju

Maj 2018. Dnevni Avaz, Pogrešno je liječiti se savjetima sa interneta

Maj 2017. Časopis Moja apoteka, Najčešće dermatoze i greške u liječenju

Nedavno objavljeni članak iz medicinskog magazina "Valetudo" prenosimo u cjelosti.  

Najčešće dermatoze možemo podijeliti na: infektivne dermatoze, alergijske dermatoze, Psoriasis vulgaris,  Acne vulgaris i Ulcus venosum cruris. 

Najčešće bolesti kože uzrokovane mikroorganizmima

Impetigo

Impetigo je površna bakterijska infekcija izazvana beta – hemolitičkim streptokokom grupe A ili zlatnim stafilokokom. Karakteristična je za djecu predškolskog uzrasta, posebno kod čestih kontakata sa drugom djecom tokom boravka u vrtićima. Impetigo se može javiti i kod odraslih, a nastanku infekcije pogoduju stanja oštećene kože, postojanje ekcema, ujed insekta, opekotine i slično. Početni simptom prilikom infekcije je crvenilo kože, na kojoj se formira plik, čiji sadržaj brzo postaje žućkast i lako puca, pretvarajući se u krastu boje meda. Promjene se periferno brzo šire, a po otpadanju krasta ne ostaju ožiljci. Promjene se lokalizuju prvenstveno na licu i šakama, ali i na kožnim promjenama kod atopijskog dermatitisa, akni ili uboda insekta. Opšti znaci infekcije nisu prisutni a moguće je lokalno uvećanje limfnih žlijezda. Veoma rijetka komplikacija kod raširene streptokokne infekcije je akutni glomerulonefritis.

Najčešće greške pri liječenju bakterijskih infekcija kože odnose se na pogrešno postavljanje dijagnoze, nedovoljno dugo liječenje antibiotskom terapijom i tretiranje kortikosteroidnom topikalnom terapijom.

Virusne infekcije kože

Bolesti uzrokovane Herpes simplex virusima

Herpes Zoster

Molluscum Contagiosum

Bolesti uzrokovane Papilloma virusima (bradavice)

Najčešće greške pri liječenju Herpes zostera se odnose na pogrešno postavljanje dijagnoze, liječenje lokalnim I sistemskim kortikosteroidima te subdoziranje I nedovoljno dugo uzimanje oralne aciklovirne terapije.Najčešće greške pri liječenju promjena na koži uzrokovanih HPV-om se odnose na korištenje preagresivnih kaustičnih sredstava bez zaštitne okolne kože, pogrešno postavljanje dijagnoze ili na napravilno apliciranje tečnog azota koje bi trebalo da traje od 35-40 s. Prije početka liječenja kondiloma obevezno je uraditi TPHA.

Gljivična oboljenja kože

Gljivice su samostalna grupa organizama čiji pripadnici nemaju hlorofil, pa time ni sposobnost fotosinteze, odnosno, ne mogu da sintetišu hranljive sastojke, zbog čega žive kao saprofiti ili paraziti biljaka, životinja i ljudi. Razlikuju se od viših biljaka po svojoj strukturi, ishrani i reprodukciji. Nalaze se svuda u prirodi: zemlji, vodi, vazduhu. Takođe, kontakt sa zaraženim kućnim ljubimcima (pas, mačka) ili domaćim životinjama može da dovede do prenošenja tzv. zoofilnih tipova gljivica. Obično se smatra da je značaj gljivica nešto manji u odnosu na bakterije ili viruse, ali je rasprostranjenost gljivičnih infkecija kože i noktiju zapravo veoma velika, a kod imunokompromitovanih osoba sistemske mikoze mogu značajno da naruše zdravlje. Najčešće, gljivična infekcija na koži trupa počinje ovalnim crvenilom koje se periferno širi, ima naglašene ivice i umjereno se peruta. Takođe, jedan od čestih oblika infekcije je i perutanje i vlaženje između prstiju stopala koje se često viđa kod osoba koje se bave sportom ili imaju pojačano znojenje stopala – atletsko stopalo. Sve dermatomikoze mogu se podijeliti na Dermatofitoze, dermatomikoze uzrokovane kvasnicama i dermatomikoze uzrokovane plijesnima.

Najčešće greške pri liječenju gljivičnih infekcija kože odnose se na pogrešno postavljanje dijagnoze, liječenje oboljenja kortikosteroidima, nedavanje savjeta za prevenciju pojave oboljenja, i nekorištenje terapije dovoljno dugo.

Scabies

Uzročnik oboljenja je Sarcoptes scabiei var. hominis koji pripada rodu Sarcoptes iz familije Sarcoptidae.Klinička slika bolesti je polimorfna. Inkubacioni period je duži kod prve infekcije (2-6 nedelja), a kraći kod ponovne (1-3 dana). Poslije ovog perioda javljaju se vidljive promjene na koži. Bolesnici su zarazni i u inkubacionom periodu.

Patognomoničan subjektivni simptom je svrab, naglašeniji noću, ili pri boravku u toploj prostoriji. Morfološki patognomonične promjene su kanalići (ductuli, vijugavi, sivkasto-mrki, oblika latiničnog slova S, dugi do 15 mm, na čijem se kraju nalazi sitna vezikula ili pustula). Na koži se takođe vide i papule, vezikule, erozije, kruste, brojne tačkaste ekskorijacije, i česta sekundarna piodermizacija. Kanalići su posljedica direktnog djelovanja parazita, dok su papule i vezikule posledica alergijske senzibilizacije na antigene parazita. Predilekciona mesta za pojavu promjena su koža trbuha, gluteusa, butina, laktova, ručje, interdigirtalni prostori, abdomen, prednji zid aksila, perimamilarna regija, koža skrotuma i korpusa penisa. Promjene su simetrične. Koža lica, vrata i leđa je kod odraslih najčešće pošteđena. Kod male djece promjene se mogu razviti na čitavoj koži, a karakteristična je zahvaćenost kože dlanova i tabana.

Scabies često može biti sekundarno piodermizovan (diseminovani folikulitis, impetigo, furunkuloza). Najčešće greške pri liječenju scabiesa odnose se na pogrešno postavljanje dijagnoze, tretiranje oboljenja kao alergijske bolesti uz davanje sistemskih kortikosteroidnih preparata bez detaljnog uzimanja anamnestičkih podataka, neliječenje svih ukućana istovremeno, nepravilnog apliciranja antiskabioznih pripravaka te nesprovedenog higijenskog tretmana.

Najčešća alergijska oboljenja kože

Urticaria

Urtikarija (koprivnjača) je monomorfna dermatoza karakterizirana pojavom urtika kao osnovnih morfi. Postoje brojni uzroci koprivnjače, a mogu biti alergijske i nealergijske. Alergijske urtikarije nastaju po timu I reakcije. Akutne urtikarije traju do 6 nedelja. Najčešće su izazvane hranom, pojedinim lijekovima, virusnim ili bakterijskim infekcijama. Kod 25 % osoba sa koprivnjačom tegobe su prisutne duže od 6 nedelja - hronična urtikarija. Ona je uglavnom nepoznatog uzroka, mada se primjećuje da infekcije i aditivi u hrani mogu da pogoršaju stanje. Stres i drugi psihički problemi mogu da utiču na nastanah hronične koprivnjače, mada neki smatraju da se to dešava samo kod holinergijske urtikarije. Ostali mogući uzroci koprivnjače su konzervansi, ubodi insekata, hladnoća, sunce, pritisak na kožu, ogrebotine, endokrini poremećaji, sistemske bolesti vezivnog tkiva, posebno lupus i reumatoidni artritis, zatim gljivične infekcije, hepatitis, mononukleoza, crijevni paraziti, maligne bolesti (limfom, tumori), životinjske dlake, latex, aerozagađenje. Urtikarija se naziva idiopatska kada uzrok ne može da se otkrije.

Osnovna promjena na koži je urtika ( pločasto crveno izdignuće kao kod kontakta kože sa koprivom). Urtike (papule ili plopče) su crvene boje, okrugle ili ovlane, jasno ograničene od okolne zdrave kože. Žare, svrbe ili bockaju. Javljaju se naglo, ostaju nekoliko minuta ili sati, gube se, a pojavljuju se nove. Mogu da budu crvene ili bijele boje, nekada u njima ima krvi (hemoragična ili purpurna urtika). Nekada su plihovi jako veliki, ispunjeni tečnošću (urtikarija buloza ili gigantea).

Ako je moguće izbjegava se uzrok koprivnjače. Kod hronične treba izbegavati aspirin i nesteroidne antiinflamatorne lijekove, kao što su Brufen i Diklofen, kao i konzervanse i aditive hrani. Od lijekova najčešće se koriste antihistaminici, preparati kalcijuma, kortikosteroidi, aminofilin. Potreban je i higijensko dijetetski režim. Ponekad se koriste adrenalin i noradrenalin (u obliku injekcija). Ketotifen je posebno efikasan kod urtikrije na hladno, dermografizam i koprivnjače koja nastaje nakon vježbanja. Kortikosteroidi se koriste kod vaskularnih urtikarija i koprivnjača koje se javljaju u sklopu sisremskih bolesti. Ultravioletna svetlost, UVA i PUVA je efikasna kod utrikarije koja se javlja pri izlaganju suncu ili vodi.

Alergijski dermatitisi

Alergijski dermatitis manifestuje se promjenama na koži koje se javljaju obično nakon 24-48 sati nakon rekontakta sa alergenom na koji je organizam prethodno senzibilisan. Alergijski kontaktni dermatitis (AKD): AKD predstavlja reakciju stanične preosjetljivosti tipa IV koja ima 2 faze: senzibilizaciju na antigen i odgovor na ponovno izlaganje. U fazi senzibilizacije, alergene hvataju Langerhansove stanice (dendritične stanice epidermisa) koje migriraju u regionalne limfne čvorove gdje obrađuju i prikazuju antigen T stanicama. Ovaj proces može biti kratak (6–10 dana kod jako senzibilizirajućih tvari kao što je otrovni bršljan) ili dug (godinama za slabo senzibilizirajuće tvari poput faktora za zaštitu od sunca, mirisa i glukokortikoida). Senzibilizirane T stanice zatim migriraju natrag u epidermis i prilikom ponovnog izlaganja alergenu se aktiviraju, oslobađajući citokine, privlačeći upalne stanice i dovodeći do karakterističnih znakova i simptoma AKD. AKD se najčešće pojavljuje na nepokrivenim dijelovima tijela, a promjene prolaze kroz nekoliko faza. U eritematoznoj fazi vidi se neoštro ograničen eritem i edem kože, u vezikuloznoj fazi pojavljuju se vezikule, pucanjem vezikula nastaje madidirajuća faza koji se karakteriše erozijama i vlaženjem, nakon toga slijedi krustozni stadij, a nakon njega skvamozni stadij kojim je cilj reparacija rožnatog sloja. Od opštih simptoma prisutan je svrbež.

Anafilaksa

Anafilaktički šok predstavlja najtežu formu alergijske reakcije. To je akutno nastali težak tip reakcije rane preosetljivosti čiji početak može biti nagao, često dramatičan i neočekivan. Zbog opstrukcije disajnih puteva ili ireverzibilnog vaskularnog kolapsa, anafilaktički šok može dovesti i do smrti.  Uzročnici anafilaktičkog šoka mogu biti hrana (36%), lekovi (17%), otrovi insekata (15%). Hrana koja najčešće izaziva reakcije jeste kikiriki, orašasto voće, jaja, kravlje mleko, soja, pšenično brašno, ribe i školjke. Konzumiranje minimalnih količina, može izazvati anafilaktički šok. Od lijekova, najčešći prouzrokovači anafilakse i anafilaktičkog šoka jesu beta laktamski antibiotici (penicilin), aspirin, anestetici (najčešće mišićni relaksansi), jodna kontrastna sredstva. Međutim, i lateks, izlaganje naporu, hladnom vazduhu ili hladnoj vodi takođe može izazvati anafilaksu ili anafilaktički šok. Od insekata najčešći izazivači anafilaktičkog šoka jesu pčele, ose i stršljeni.

Kliničke manifestacije mogu biti od strane jednog ili više sistema kao što su: koprivnjača i/ili otoci kože, crvenilo vežnjača, otok dušnika s promuklošću, disfonijom, otežanim disanjem, bronhospazam s gušenjem i sviranjem u grudima, asfiksija, pad krvnog pritiska, vaskularni kolaps šok, aritmija, infarkt srca, mučnina, povraćanje, bol i grčevi u stomaku, dijareja, sinkopa, dezorijentacija, konfuzija do gubitka svijesti. Smrtni ishod može nastati nakon nekoliko minuta ili nakon više dana usled oštećenja organa nastalih u ranom stadijumu anafilakse. U 80 odsto fatalnih slučajeva dolazi do oštećenja srca. Najčešće greške pri liječenju alergijskih oboljenja odnose se na nepravilno i kasno postavljanje dijagnoze, nekontrolisano i prekomjerno apliciranje kortikosteroidnih preparata, subdozirano ili predozirano davanje sistemskih kortikosteroidnih preparata, ne davanja savjeta za ishranu i način izbjegavanja alergena, korištenje jakih lokalnih kortikosteroidnih preparata na kožu lica i genitalija gdje je koža tanja i osjetljiva, te predugo apliciranje kortikosteroida na promjene. Često se mnoge lokalne reakcije ili kolapsi neopravdano I bez adekvatne kliničke slike proglase kao anafilaksa na lijek. Da bi se izbjeglo subdoziranje i predoziranje pri sistemskom davanju kortikosteroida kao zlatni standard  uzima se Hidrokortizon čiji odnos prema Methilprednisolonu I Dexamethasonu je 0.25:1:4 odnosno 100 mg Hidrokortizona je ekvivalent 25 mg Methilprednisolona odnosno 6.25 mg Dexamethasona.

Psoriasis vulgaris

Psorijaza je hronična, recidivirajuća, neinfektivna bolest kože, koja se može manifestovati na različite načine. Psorijaza je vrlo česta dermatoza kod koje dolazi do poremećaja keratinizacije (proces keratinizacije kod zdrave osobe traje 28 dana, a kod osobe oboljele od psorijaze 4-6 dana). U zavisnosti od oblika i veličine opisuju se: Psoriasis punctata , Psoriasis guttata,                            Psoriasis nummularis, Psoriasis in placibus (en plakues), Psoriasis annularis, Psoriasis geographica.

U zavisnosti od lokalizacije psorijatičnih promjena opisuje se: 

Psoriasis capitis, Psoriasis unguius, Psoriasis palmaris, plantaris, palmoplantaris, Psoriasis inversa.

Najčešće greške pri liječenju psorijaze se odnose na nepravilno postavljanje dijagnoze, prekomjerno i dugotrajno korištenje lokalni kortikosteroida, najčešće jakih, te davanje sistemskih kortikosteroida.

Akne

Zapaljenje (inflamacija) pilosebacealnih jedinica seboroičnih regija koje se najčešće javljaju kod adolescenata. Jedna od najčešćih dermatoza seboroičnih regija (lice, leđa, grudi, ramena). Oko 80% populacije ima akne u periodu adolescencije. Akne se javljaju kod oba pola, ali kod muškog pola nešto češće i u težoj kliničkoj formi. Početak javljanja akni je period rane adolescencije, 10-17 godina za ženski, a 14-19 godina za muški pol. Obično traju 4-5 godina, ali mogu i znatno duže (12 i više). Klinička slika je raznolika (polimorfna) i najčešće postoji više vrsti promjena istovremeno, a u zavisnosti od toga koja dominira opisuju se: Acne comedonica: dominiraju komedoni, otvoreni i zatvoreni, Acne papulosa: dominiraju papule, Acne papulopustulosa: kada su pojedine papule centrirane gnojanicama koje se mogu sasušiti ili spontano pući, Acne nodulocysticae: kada se upala proširi i na dublje djelove formirajući čvoriće koji mogu da se stapaju međusobno. Najčešće greške pri liječenju akni odnose se na nepravilno postavljanje dijagnoze, nepravilna aplikacija lokalne terapije i nedovoljnu edukaciju pacijenata.

Ulkusne promjene

Ulcus cruris venosum je otvorena rana na nozi koja nastaje kao najteža posljedica hronične venske slabosti. Zbog lošeg funkcionisanja vena u nogama  tokom vremena u zajedničkoj patnji propadaju i koža i tkivo. Zbog nepravilnog protoka krvi u venama one bivaju prepunjene i nezaustavljivo oštećene. Krv se nakuplja u nogama. Poslije izvjesnog vremena krvi pritisak u nogama biva tako visok da se tkivna tečnost skuplja u nogama. To dovodi do otoka stopala i/ili potkoljenice, one postaju edematozne, javlja se crvenilo i počinju bolovi. Nakupljena tkivna tečnost pritiska sve krvne sudove, ne samo tkivo i kožu. Kiseonik i hranljive materije ne dopiru do kože i tkiva i ona počinju da odumiru. Nastaje otvorena rana. Samo pravovremenom terapijom se ovo može zaustaviti ili izbjeći. Prvi pokazatelji nastajanja jednog venskog ulcus cruris-a su: male otvorene ranice ili povrede kože koje nikako ne zarastaju na potkoljenici, tamna pigmentacija na potkoljenici, vezivno tkivo postaje tvrdje. Najčešće greške pri liječenju ulkusnih promjena odnose se na to da se liječe kožne promjene, a ne osnovna bolest koja je dovela do nastanka ulkusa, pogrešno apliciranje lokalne terapije, nekorištenje sistemske terapije, nedavanje savjeta o značaju redukcije tjelesne težine i značaju fizičke aktivnosti.

Alićehajić dr Armin, dermatovenerolog, Poliklinika Doboj Jug

Bešo Amina/radiotesanj.ba